MENU
Zesłanie Ducha Świętego
Dziś przeżywamy Pięćdziesiątnice, czyli uroczystość Zesłania Ducha Świętego, jedno z najważniejszych świąt katolickich potocznie nazywane również Zielonymi Świątkami.
Duch Święty, to często najbardziej tajemnicza i najmniej poznana osoba Boska z Trójcy Świętej wśród wiernych. Dużo łatwiej jest nam pojąć Boga Ojca, syna Jezusa Chrystusa, a Duch Święty? Przy okazji tego szczególnego dnia przypomnij sobie podstawowe informacje o Duchu Świętym.
Kim jest Duch Święty?
Duch Święty jest trzecią Osobą Trójcy Świętej, równy Ojcu i Synowi (hipostaza). Stanowi o tym dogmat o Trójcy Świętej ustanowiony ostatecznie podczas soboru konstantynopolitańskiego w 381 roku.
Gdzie jeszcze dowiemy się o Duchu Świętym?
W Piśmie Świętym, fundamencie naszej wiary. Cała Biblia bowiem od początku, czyli od najstarszych tradycji starotestamentalnych, aż po refleksje eschatologiczne w Apokalipsie, i poza nią, ukazuje stale obecność Ducha Świętego jako nieomylny znak. W samym Starym Testamencie Duch Święty jest wymieniany aż 389 razy. Najczęściej określany z hebr. Ruach - Duch. Choć obecnie słowo to tłumaczone na polski jest jako - Duch Boży, to dosłownie określało - wiatr, tchnienie. I tak słowo Ruach - Duch, pojawia się już na samym początku Pisma Świętego: „… a Duch (ruach) Boży unosił się nad wodami” (Rdz 1,2)
W Nowym Testamencie określenie dla Ducha Świętego pojawia się 379. W samych Dziejach Apostolskich jest wymieniony 50 razy. Warto dodać, że w porównaniu z Starym Testamentem znacznie częściej pada pełna nazwa "Duch Święty", choć i w nim jest również różnie określany jak np. duch uświęcenia w Rz 1,4. Sam Jezus Chrystus wspominają w dzisiejszej Ewangelii (J 15, 26-27; 16, 12-15) Parakleta - Pocieszyciela, czy też Ducha Prawdy. Świadczy tylko to o tym, że w Piśmie Świętym jest duża swoboda nazywania Ducha Świętego i możemy być pewni, że mowa jest o Nim.
Wyjaśniając jeszcze terminologie w Piśmie Świętym, trzeba w tym miejscu zaznaczyć, że Duch Święty, albo Duch, ma bardzo różne określenia swojego działania - zstępuje, spada, ktoś ubiera się w Ducha Świętego, on wchodzi, porusza, popycha, pociąga, prowadzi, przychodzi, napełnia, ożywia i wiele innych. Sama wielość i różnorodność, znaczna rozpiętość określeń wskazuje, że mamy do czynienia w całej Biblii, a więc w historii myśli teologicznej, w historii objawienia, do czynienia z wydarzeniem i z osobą, którą trudno zdefiniować, nadać jej termin. Mówimy o kimś, kto dosłownie dotyka tajemniczej płaszczyzny naszego ducha i nie możemy go zamknąć w jednym słowie.
Postarajmy się jeszcze uporządkować z całego nauczania Kościoła Katolickiego, co daje nam Duch Święty, jak możemy dostrzec Jego działanie w naszym życiu.
Dary Ducha Świętego
Tradycja Kościoła mówi, że można wyróżnić 7 darów Ducha Świętego. Są to dary: mądrości, rozumu, rady, męstwa, umiejętności, pobożności i bojaźni Bożej.
Dar mądrości
Dar rozumu
Ten dar pomaga nam podejmować właściwe decyzje w różnych sytuacjach naszego życia.
Dar rady
Tu „nie chodzi o dawanie czy dostawanie rad, ale… o danie sobie rady” – wyjaśnia na naszym portalu ks. Michał Lubowicki.
Dar męstwa
Dar męstwa szczególnie przydaje się w momentach kryzysu. Warto wiedzieć, że zawiera w sobie siłę i wytrwałość w przeciwnościach, zdolność do przezwyciężenia strachu i odważnego stawienia czoła trudnościom.
Dar umiejętności
Dar ten pomaga nam właściwie współpracować z Bogiem w dziele stworzenia. Co warto podkreślić, zarówno w dziele stworzenia ze mnie nowego człowieka, jak i w dziele dalszego „stwarzania” świata.
Dar pobożności
Jest to zdolność do widzenia i przeżywania życia po Bożemu.
Dar bojaźni Bożej
Nie jest to strach czy lęk przed Bogiem. Jest to troska o relację z Bogiem i o to, by On był na pierwszym miejscu w naszym życiu.
Owoce Ducha Świętego
Tradycja Kościoła mówi o 12 owocach Ducha Świętego.
Te owoce to: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wspaniałomyślność, łaskawość, wierność, skromność, wstrzemięźliwość, czystość.
Zbiór 12 owoców Ducha Świętego został stworzony na podstawie fragmentu z Listu do Galatów (por. Ga 5,22-23). A precyzyjnie: na podstawie jego tłumaczenia z tzw. Wulgaty Klementyńskiej.
Przy współpracy z Łaską Bożą każdy może te owoce otrzymać.
Charyzmaty
Przede wszystkim – charyzmat jest darem nadprzyrodzonym od Boga, i to darmo danym. Niemniej trzeba pamiętać, że charyzmat jest wprawdzie dany konkretnemu człowiekowi, ale dla dobra Kościoła, wspólnoty i to najważniejsze znaczenie charyzmatu. Dlatego charyzmaty – bezpośrednio lub pośrednio – mają służyć Kościołowi.
O charyzmatach, tych „darach duchowych” pisał św. Paweł w 1 Liście do Koryntian 12,8-11: „Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania w jednym Duchu, innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków. Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce”.
Co istotne, w nauczaniu Kościoła podkreśla się, że dary charyzmatyczne nie stoją w sprzeczności z darami hierarchicznymi, których dawcą także jest Bóg. Dary charyzmatyczne i hierarchiczne powinny się w Kościele uzupełniać i dopełniać.
Podsumowując, Duch Święty jest w stanie nas obdarować. Chce nas chronić i prowadzić. Wszystko to jest Jego Miłością darowaną nam abyśmy budowali Boże Królestwo. Na co dzień mamy styczność z Duchem Świętym. Jest On zawarty znakach wiary, Słowie Bożym, nauczaniu Kościoła Katolickiego, wspólnotach, w drugim człowieku, w modlitwie - w Kościele. Nie bójmy się z Niego korzystać.
Warto jeszcze raz na koniec spojrzeć na dzisiejszą Liturgię Słowa. Czytany fragment z Dziejów Apostolskich wypełnia dokładnie dzisiejszą zapowiedź Jezusa Chrystusa w Ewangelii św. Jana. Jest to kolejny dowód na pełnie prawdy, spełnianie obietnic/zapowiedzi. Jezus Chrystus posyła swojego Ducha na apostołów i dzieje się wielka rzecz w historii Kościoła. Przerażeni apostołowie schowani w wieczerniku od tego momentu będąc obdarowani darami przez Ducha Świętego zmieniają postawę niemal o 180 stopni i wyruszają w swoją życiową misję. W końcu to na co byli przygotowywani przez samego Mistrza Jezusa Chrystusa jest dla nich widoczne przed oczyma. Niech apostołowie będą dla nas przykładem życia z Duchem Świętym.
Ps 104, 29-30:
"Kiedy zabierasz twojego Ducha, wszystko umiera.
Poślij więc twego Ducha, a powstanie nowe życie
i odnowisz oblicze ziemi."
Na koniec przychodzi nam z pomocą piękne starotestamentalne spojrzenie z księgi Psalmów. Niech będzie nam pomocą w modlitwie do Ducha Świętego.
Panie od Ciebie wszystko zależy. Ty dajesz i Ty zabierasz. Posyłaj nam Twojego Ducha, abyśmy na nowo żyli. Jesteśmy jak ta ziemia, odnów nas, użyźnij nas.
Autor: Łukasz Łaszkiewicz